یکی از اصول اساسی محبت این است که انسان همواره آرزوی دیدار و همنشینی با محبوب خود را دارد، و این است که فرهنگ زیارت را پررنگ می‌کند. براساس گزارشات خبرگزاری تسنیم، زیارت امام حسین (ع) فقط یک سفر ساده نیست؛ بلکه مقدمه‌ای است برای تجدید پیمان با عشق ولایی.
زیارت امام حسین (ع)، برخلاف زیارت‌های معمولی، نمادی از عهد و پیمان مجدد با اهداف و آرمان‌های آن حضرت است. محبوبیت این امام شهید نه تنها به خاطر ویژگی‌های ظاهری، بلکه به خاطر جایگاه رفیع و عمیق معنوی‌اش در قلب‌ها است. این ویژگی‌ها هستند که امام حسین (ع) را در میان شیعیان و حتی غیر شیعیان به یک شخصیت محبوب و ماندگار تبدیل کرده‌اند.
در گفتگویی که خبرگزاری تسنیم با حجت‌الاسلام حمیدرضا صدر، پژوهشگر و استاد دینی انجام داده است، به اهمیت رابطه میان محبت به امام حسین (ع) و ادای دین به واسطه زیارت پرداخته شده است. پیاده‌روی اربعین، معراجی از عشق و ارادت است که هر زائری را با نوعی محبت ناب به امام معصوم پیوند می‌زند، محبتی که شاید در هیچ یک از زیارت‌های دیگر به این صورت مشاهده نشود.
زیارت امام حسین (ع) در ایام اربعین، با تجدید نظر در دیدگاه‌ها و تعمیق بینش‌ها، به یک تجربه معنوی مبدل شده که شامل ابعاد عرفانی، عقلی و شرعی است. زیارت از این منظر، نه تنها نشان‌دهنده ادای احترام است، بلکه بیانگر تجدید میثاق و عهدی است که زائر با آرمان‌ها و اصول امام حسین (ع) می‌بندد.
زیارت امام حسین (ع)، فراتر از یک عمل عبادی، تبلوری از یک رابطه عاشقانه است. هر زائر با قدم در مسیر کربلا، نه تنها به سوی ضریح مطهر رهسپار می‌شود بلکه در واقع به سوی بازیافت خود و تجدید هویت روحی خویش قدم برمی‌دارد. این سفر معنوی، نه تنها نشان‌دهنده میل و رغبت به دیدار است، بلکه به مثابه اثبات محبت و ارادت دل‌های شیفته به ساحت قدسی امام حسین (ع) است.
در نهایت، اربعین نمادی از این حقیقت است که محبت، هزینه‌ها و تعهدات خاص خود را دارد. زیارت امام حسین (ع)، زیارتی است که هر زائر، با پذیرش این هزینه‌ها و تعهدات، قدم در راهی می‌نهد که محبت او به امام حسین (ع) را به اثبات می‌رساند و زمینه‌ساز تجلی عشق و ارادت او در قالب اعمال و رفتارش می‌شود.
