موسیقی‌های سنتی ایران به‌عنوان یکی از کهن‌ترین و غنی‌ترین سنت‌های موسیقی در جهان، تأثیرات قابل توجهی بر موسیقی جهانی گذاشته‌اند. این نوع موسیقی با ویژگی‌های منحصر به فرد خود، نه‌تنها بخشی از فرهنگ ایرانی را شکل داده است، بلکه تأثیراتی عمیق بر دیگر فرهنگ‌های موسیقیایی نیز داشته است.
موسیقی سنتی ایران شامل مقامات و دستگاه‌هایی است که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. دستگاه‌هایی مانند ماهور، شور، و نوا، هرکدام با نُت‌ها و لحن‌های منحصر به فرد، به خلق آثار موسیقایی عمیق و پیچیده‌ای کمک می‌کنند که با روح و فرهنگ ایرانی گره خورده است. این ویژگی‌ها باعث شده است که موسیقی ایرانی به‌عنوان یک منبع الهام برای بسیاری از هنرمندان و نوازندگان جهانی شناخته شود.
تأثیرات موسیقی سنتی ایران بر موسیقی جهانی را می‌توان در آثار هنرمندان مختلف مشاهده کرد. برای مثال، موسیقی ایرانی با ارائه ساختارهای پیچیده و استفاده از مقامات مختلف، به هنرمندان غربی این امکان را داده است که تکنیک‌های جدیدی را در آثار خود به کار ببرند. موسیقی دانانی مانند جان بیلی و زریاب در غرب، با الهام از موسیقی ایرانی، به خلق آثار جدید و متفاوت پرداخته‌اند.
همچنین، بسیاری از هنرمندان ایرانی با ترکیب موسیقی سنتی با سبک‌های مدرن و جهانی، به معرفی و ترویج موسیقی ایرانی در سطح بین‌المللی پرداخته‌اند. هنرمندانی مانند شجریان و یساری با برگزاری کنسرت‌ها و انتشار آثار خود در سطح جهانی، موجب افزایش آگاهی و علاقه به موسیقی ایرانی شده‌اند.
آثار موسیقایی ایرانی نیز در فیلم‌ها و رسانه‌های جهانی مورد استفاده قرار گرفته و به شناساندن این سبک به مخاطبان جهانی کمک کرده است. این تأثیرات نه‌تنها به حفظ و گسترش فرهنگ موسیقی ایرانی کمک کرده، بلکه به غنی‌تر شدن موسیقی جهانی نیز افزوده است.
در نهایت، موسیقی سنتی ایران با ویژگی‌های منحصر به فرد خود، به‌عنوان یکی از منابع الهام‌بخش در موسیقی جهانی شناخته می‌شود و تأثیرات عمیقی بر ساختارها و سبک‌های مختلف موسیقی در سطح جهانی دارد.
